NAOMI MODDE

Iedere eigenaar die het heeft gehad. Andere tafels en bedden.
In het linker zijkamertje boven, het bed op dezelfde plek, tegen de
muur. Naast het raam, waarop je uitkeek op het park er tegenover.
De heerlijke bries die er doorheen naar binnen waait iedere lente.
De krantenjongen die je in de verte zag aan komen lopen.
Wie heeft er allemaal door datzelfde raam naar buiten gezwaaid?

De schuifdeuren die open en dicht gaan. Het glas-in-lood dat
midden in de kamer het huis in straalt. Bij het raam de tafel.
Kaartende taferelen. De voorkamer. Gevulde koffiepotten met koekjes

op ronde salontafels. In speciale kopjes en schoteltjes voor het

bezoek. Eindeloze gesprekken die gevoerd worden. Soms wel met tien

stemmen door elkaar. Zwoele zomermiddagen in de tuin. Barbecuen.

Opeenvolgende seizoen snoepen van dezelfde pruimenboom in de

achtertuin. Hoeveel monden heeft deze boom gevuld?

Pianogeluiden klinken uit de woonkamer, een eeuw lang.

Van beginners, maar ook van gevorderden. Solo, tweehandig spel. 

Zonder zang, en met. Uit volle borst. Sinterklaas- en kerstliederen 

klinken elke winter uit de bakstenen schoorsteen. En lang zal ze 

leven, bij iedere verjaardag. Taarten met brandende kaarsjes die uit 

de keuken komen. Slingers aan dezelfde haakjes.

Honderd jaren lang.

Het derde traptreetje dat kraakte bij elke voet die een stap zette.
Al die verschillende voeten, de trap op en af. Blote voeten, sloffen, 

slippers, sandalen. Jarenlang. Dag in, dag uit. Soms stampvoetend, 

dan weer huppelend. Al die handen langs de railing. Plakhanden, ruwe 

handen, zachte handen, grote handen, kleine handen, oude, kramp-

achtige handen. Allemaal langs die ene railing, omhoog, en omlaag.

De railing maakt plaats voor een traplift.
Tot er weer nieuwe voeten omhoog en omlaag zullen lopen.

Begintekst 'Biografie van een huis, Veursestraatweg 133'

Afstudeerproject, Juli 2016

Handgemaakte Leporello

* Nominatie Drempelprijs 2016

* Nominatie Onderzoeksprijs 2016